جلوی فاجعه را پیش از فروپاشی بگیرید
 |
این بار واقعا نمی دانیم از کجا شروع کنیم، زمانی که قصد شروع داریم گیج میشویم و تمرکز خودمان را برای توصیف شرایط از دست می دهیم، درست مانند یوونتوس این روزها که تمرکز خود را کاملا از دست داده. حقیقت این است که فکر می کردیم بدترین روزها تمام شده و آهسته آهسته در حال بازگشت و قرار گرفتن در مسیر هستیم اما این طور نشد، یوونتوس هنوز دوران نقاهت خود را سپری می کند، ما امیدوار بودیم از کما خارج شده باشد و تاثیرات رخوت و کم تحرکی از بین رفته باشد ولی این طور نبود و نشد، در عوض دوباره شکست خوردیم.
شکست های تلخ و در عین حال ناباورانه، اما آنچه که از خود شکست سخت تر و بدتر است کوچک شمردن مسولیت و اهدافی ست که هر بار به بهانه ای به سرانجام خوشی نمی رسد و شرایط را بدتر از قبل می کند، با این حال این هم مسئله اصلی نیست مشکل ناخوشایند و دلسرد کننده این است که ما در حال دیدن تکرار صحنه های تکراری به دفعات هستیم، این سناریو مدتی ست که در حال اجراست و خیال توقف ندارد. اگر فیلمی دیدنی و زیبا باشد آن را برای چندین بار تماشا می کنیم اما اگر فیلم هیچ جذابیتی نداشته باشد چطور؟ کسی حاضر به دیدن دوباره آن هست! نگاه نکنید که تیفوسی های یووه هر بار دیدن این تصاویر را تحمل می کنند این گروه نیز روزی خسته و دلزده خواهند شد بنابر این باید بیدار شد تا از فروپاشی یووه جلوگیری کرد؛ در غیر این صورت فروپاشی سقوط کاملا کلید خواهد خورد و بازگشت دوباره بس دشوارتر از همیشه خواهد بود.
اما واقعا شاهد فروپاشی یوونتوس هستیم؟
واقعیت این است که تاریک ترین لحظه شب قبل از سپیده دم را تجربه می کنیم و می توانیم امیدوار باشیم که این لحظات دیر یا زود به پایان خود خواهد رسید و از آن پس بازگشت و صعود شروع میشود اما به نظر این بار به مانند همیشه نیست و این اتفاق کمی دیرتر از گذشته رخ خواهد داد. اوضاع به طرز فزاینده ای تیره و تار است و این شرایط سالروز تاسیس یوونتوس را نیز تحت شعاع قرار داده، اما با توجه به نتایج و عملکرد بازیکنان در زمین می توانیم درک کنیم که این تیم به عاملی برای دوباره شروع کردن نیاز دارد، در عین حال به بازیکنانی نیاز دارد که برای دویدن و جنگیدن به میدان روند نه برای پیاده روی! نمایش و عملکرد این روزهای بازیکنان آزار دهنده ست و این آزار زمانی بیشتر احساس می شود که شاهد تکرار آن تا به اینجای فصل هستیم، برای تیمی مانند یووه داشتن چنین عملکردی خوشایند نیست، این تیم بیش از اینکه در بحران فنی و تکنیکی قرار گرفته باشد غرق در بحران روحی ست، هر آنچه برای قدرتنمایی و کسب پیروزی نیاز بوده از یووه رخت بسته و بانوی پیر را در سراشیبی سقوط سوق داده، این اوضاع بیشتر مانند ماندن در جهنم مبهمی ست که می تواند بحران را از انچه که درون اش هستیم وخیم تر کند، زیرا در دورنمای این روزها یووه نور بسیار کمی دیده میشود و این نشان از مشکلات عمیق و قدیمی ای می دهد که نشان از اشتباهات جبران ناپذیری ست که مدیران آن مرتکب شدند، هر یوونتوسی ای می دانست که این تیم نیاز به پشتوانه ای قوی پیش از رسیدن به این شرایط داشت و مدیران با بی توجهی کامل دست به تخریب تیمی قهرمان و قدرتمند زدند که حالا برای نتیجه گیری معمولی نیز مشکل دار شده؛ ساخت یک تیم با انگیزه و جنگنده طی یک سال امکان پذیر نیست و یووه بهترین فرصت را برای ادامه دار کردن مسیر بزرگی اش را با بی دقتی مسولین اش از دست داد و حالا در جایگاهی قرار گرفته که باید برای ایستادن در رده های میانی بجنگند! این خود به معنای واقعی چیزی جز فاجعه نیست، حتی اگر فروپاشی نباشد و بانوی پیر اروپا می داند باید جلوی فاجعه بزرگ را پیش از فروپاشی و سقوط بگیرد.
